Przygotowanie powierzchni:
Powierzchnie muszą być czyste, suche i wolne od tłuszczów, olejów i pyłów.
Sposób przygotowania powierzchni zależy od specyfiki podłoży i ma zasadnicze znaczenie dla osiągnięcia długotrwałości połączenia. Sugestie dotyczące sposobu przygotowania powierzchni można znaleźć w aktualnym Przewodniku Przygotowania Powierzchni. Należy mieć na uwadze że sugestie te bazują na dotychczasowym doświadczeniu i muszą być w każdym przypadku sprawdzone na aktualnie używanych podłożach.
Aplikacja:
Sikaflex®-221 może być nakładany w temperaturach pomiędzy 5 °C a 40 °C ale należy mieć na uwadze zmiany w reaktywności i właściwościach aplikacyjnych.
Optymalna temperatura otoczenia i uszczelniacza zawiera się w przedziale pomiędzy 15 °C a 25 °C.
Sikaflex®-221 może być nakładany ręcznym, pneumatycznym lub elektrycznym pistoletem tłokowym lub za pomocą pompy. W celu uzyskania porady co do wyboru i ustawień odpowiedniego urządzenia pompującego należy skontaktować się z Działem Technicznym Sika Industry.
Wygładzanie i wykończenie:
Wygładzanie musi być wykonane przed upływem czasu naskórkowania uszczelniacza. Rekomendowane jest użycie do wygładzania środka Sika® Tooling Agent N. Inne środki wygładzające muszą być uprzednio przetestowane pod kątem przydatności i kompatybilności.
Usuwanie:
Nieutwardzony Sikaflex®-221 może być usunięty ze sprzętu i narzędzi za pomocą Sika®Remover-208 lub innego odpowiedniego rozpuszczalnika. Po utwardzeniu materiał może być usunięty jedynie mechanicznie. Ręce i odsłoniętą skórę należy niezwłocznie przemyć chusteczkami typu Sika® Cleaner-350H lub odpowiednim przemysłowym środkiem do mycia rąk i wodą. Nie używać rozpuszczalników na skórę!
Malowanie:
Sikaflex®-221 najlepiej malować po utworzeniu naskórka. Przyczepność powłok może być poprawiona przez aktywowanie powierzchni spoiny preparatem Sika® Aktivator-100 lub Sika® Aktivator-205 przed malowaniem. Jeżeli proces malowania wymaga wygrzewania (> 80 °C), najlepiej jest wykonać ten proces po pełnym utwardzeniu uszczelniacza. Wszystkie powłoki muszą być sprawdzone przez wykonanie wstępnych testów w warunkach produkcyjnych.
Elastyczność powłok lakierniczych jest zwykle niższa niż uszczelniaczy. Może to prowadzić do pęknięć powłoki na powierzchni uszczelnienia.